مقاومت پادزیستی مرتبط با اینتگرون کلاس 1 در ایزوله‌های بالینی سالمونلا انتریکا

زمینه و اهداف: مقاومت سویه‌های سالمونلا انتریکا نسبت به ترکیبات ضد میکربی در حال افزایش می‌باشد و یکی از علل این افزایش، انتقال افقی ژن‌های مقاومت پادزیستی بر روی ساختارهای اینتگرونی می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین رابطه بین حضور اینتگرون های کلاس 1 و بروز مقاومت‌های پادزیستی و همچنین تعیین فراوانی این عناصر ژنتیکی در سویه‌های سالمونلا انتریکا جداشده از نمونه‌های بالینی در تهران بود. مواد و روش کار: ایزوله‌های سالمونلا از بیمارستان‌های مختلف شهر تهران در طی سال‌های 88-1386 جداسازی و موردمطالعه قرار گرفتند. این ایزوله‌ها با استفاده از تست‌های بیوشیمیایی و سرولوژیک تعیین هویت گردیدند. حساسیت و مقاومت پادزیستی ایزوله‌های جداشده مطابق با روش استاندارد توصیه‌شده از طرف CLSI تعیین گردید. حضور اینتگرون های کلاس 1 توسط روش PCR تعیین شد. برای بررسی اختلاف مقاومت پادزیستی بین دو گروه واجد اینتگرون و فاقد اینتگرون از آزمون دقیق فیشر یا مجذور کای استفاده شد و مقادیر P کمتر یا مساوی 0/05 به‌عنوان شاخص معنی‌دار بودن در نظر گرفته شدند. یافته‌ها: 39/1% از مجموع 138 ایزوله جداسازی شده، واجد اینتگرون های کلاس 1 بودند. ایزوله‌های واجد اینتگرون کلاس 1 در هفت سروتیپ مختلف سالمونلا انتریکا وجود داشتند. تمامی ایزوله‌های واجد اینتگرون دارای مقاومت چندگانه پادزیستی بودند. نتیجه‌گیری: یافته‌های ما نشان داد که اینتگرون های کلاس 1 به‌طور گسترده‌ای در بین سالمونلا انتریکا های جداشده از نمونه‌های بالینی در تهران یافت می‌شوند. حضور اینتگرون در سویه‌های سالمونلا با مقاومت چندگانه پادزیستی در آن سویه‌ها ارتباط دارد. مراقبت و نظارت بر روی مقاومت‌های پادزیستی شامل، غربالگری اینتگرون ها به‌عنوان یک شاخص و نشانه از کسب و گسترش مقاومت‌های پادزیستی، می‌تواند به‌عنوان یک استراتژی مهم در مقابله با مقاومت‌های پادزیستی در این میکروارگانیسم‌ها مدنظر باشد.